«Հրապարակ» թերթի գլխավոր խմբագիր Արմինե Օհանյանը գրել է.
«Միջազգային քրեական դատարանի նախկին դատախազ Օկամպոն աշխարհի հայերին կոչ է արել համախմբվել և մեդիաարշավ սկսել նոյեմբերին Բաքվում կայանալիք COP-29-ի դեմ` Ադրբեջանում պահվող հայ գերիներին ազատ արձակելու պահանջով․ «Մենք չենք կարող թույլ տալ, որ COP-29-ն անցնի Բաքվի բանտերում գտնվող 23 հայ գերիների առկայության պայմաններում»: Միջազգային իրավունքի փորձագետ Ֆիլիպ- Րաֆֆի Գալֆայանն ասում է. «Ոչ մի խաղաղ պայմանագիր կամ համաձայնագիր չպետք է կնքվի՝ մինչև մեր բանտարկյալները չվերադառնան: Սա ազգային արժանապատվության հարց է… Դուք երբեք չեք տեսնի, որ ԱՄՆ-ը, Ֆրանսիան․․․մյուս երկրները խաղաղության համաձայնագիր կնքեն թշնամական կողմի հետ՝ երբ իրենց քաղաքացիները պատանդառված են»: Եւ շեշտում է՝ եթե պարզվի, որ «բանտարկյալների ճակատագիրը Հայաստանի և Ադրբեջանի միջև ընթացող բանակցությունների մաս չեն կազմում», ուրեմն գործ ունենք հանցագործության հետ։ Պետք է նաեւ արձանագրենք, որ այն հարցերում, որոնք ՀՀ իշխանությունը կարեւորում է, նրան հաջողվում է իր ուզածն անցկացնել, օրինակ՝ Մեղրիով միջանցքի թեման, երկկողմ համաձայնությամբ, հանվեց քննարկումից՝ հետաձգվեց անորոշ ժամանակով: Այսինքն, փաստ է, որ Բաքվի բանտերում գտնվող մեր գերիների ճակատագիրն այս իշխանությունը չի կարեւորում, իր առաջնահերթությունների մեջ չի տեսնում, ինչն էլ Գալֆայանը հանցագործություն է անվանում։ Մինչդեռ ցանկացած քիչ թե շատ իրեն հարգող պետություն, հասարակություն պետք է նախ եւ առաջ հենց այդ խնդիրը դներ իր առաջ: Ոչ մի հայ մարդ չպետք է կարողանար հանգիստ ապրել, գլուխը խաղաղ դնել բարձին, երբ Բաքվում պատանդ հայեր կան եւ Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությունն այնտեղ խոշտանգվում է: ՀՀ վարչապետը, պետք է ամեն ինչ աներ, որ հայ մարդիկ օր առաջ վերադարձվեն Հայաստան` չպետք է գնար որեւէ բանակցության ու հանդիպման, պետք է հրաժարվեր բոլոր առաջարկներից, բոլոր հարթակներում բարձրացներ այդ հարցը, չվախենար անգամ պատերազմի սպառնալիքներից եւ ամեն գնով վերադարձներ մեր համաքաղաքացիներին, որոնց միակ մեղքն այն է, որ իրենց հայրենիքն են պաշտպանել»:
